ბეთჰოვენის უკვდავი სატრფო
ბეთჰოვენის სიკვდილის შემდეგ (1827),მის პირად დოკუმენტებში აღმოჩენილ იქნა სასიყვარულო წერილი,რომლის ადრესატის ვინაობა უცნობია.კომპოზიტორი მას იხსენიებს,როგორც- “უკვდავ სიყვარულს” (immortal beloved) .
წერილი ამაღელვებელია თავისი შინაარსით,სიტყვებით,ემოციით,თავად ის ბუნდოვანებაც კი განსაკუთრებულ ელფერს სძენს.მისი წაკითხვის შემდეგ საოცარი სევდა დაეუფლება რომანტიკოს ( და არა მარტო) ადამიანს ,რომელიც გაიაზრებს,რომ ჩვენს თანამედროვეობაში ასეთი სიტყვები იშვიათად თუ იწერება სიყვარულისთვის.
ეს არ არის წერილი,ესაა ემოცია,გრძნობა,ტკივილი…
1812 წელი, 6 ივლისის დილა
“ჩემო
ანგელოზო,ჩემო ყველაფერო,ჩემო საკუთარო …რამდენიმე სიტყვა მაქვს სათქმელი დღეისთვის,მთლიანად ფანქრით გადმოცემული..ფანქრით და შენით.მხოლოდ ხვალინდელ დღემდე თუ გაამყარებს ჩემს ბინას ეს სიტყვები.რა საძაგლად ვხარჯავთ დროს აურაცხელ უმნიშვნელო რაღაცაში.რა ღრმაა მწუხარება…
შეიძლება თუ არა არსებობდეს ჩვენი სიყვარული თავგანწირვის გარეშე? შეიძლება ამ ყველაფრის შეცვლა? შეცვლა იმისა,რომ მთლიანად მე არ მეკუთვნი …ან გეკუთვნი კი მე მთლიანად შენ? ღმერთო,შეხედე მშვენიერ ბუნებას,რადგან ამ ბუნების შემხედვარე გონებამ გარდაუვალია სიმშვიდე არ ჰპოვოს.
სიყვარული მოითხოვს, იგი
საჭიროებს ყველაფერს და ეს სავსებით მართებულია,რადგან ის არის ჩემთვის შენთან ერთად და შენთვის -ჩემთან ერთად.ჩვენ საკმაოდ ახლოს ვიყავით ერთმანეთთან იმისათვის,რომ შეგემჩნია ის მტკივნეული გრძნობა,რომლის მატარებელიც გახლდი…
მინდა,რომ
მალე შევხვდეთ,რადგან ამ წამსაც კი არ შემიძლია ბოლომდე გადმოვცე ჩემი დასკვნები ჩემსავე ცხოვრებზე.ჩვენი გულები ერთად რომ იყოს,ალბათ ვერც ვიფიქრებდი ამდენ წვრილმანზე.ჩემი გულის სავსეა სათქმელით,მაგამ ზოგჯერ ვხვდები,რომ ლაპარაკი არაფერს შცველის.
დარჩი
ჩემს ნამდვილ და ერთადერთ საგანძურად,ჩემო ყველაფერო,როგორც მე ვარ შენთვის.
შენი
ერთგული.
ლუდვიგი.”
6 ივლისი,საღამო
..
“შენ იტანჯები,შენ,ჩემო ძვირფასო…სადაც მე ვარ, შენც იქ ხარ ჩემთან ერთად და ალბათ უნდა შევეგუო,რომ შემიძლია შენთან ერთად ცხოვრება (მაგრამ ეს ასე არაა).
რა საშინელია ცხოვრება!
რა ვარ უშენოდ?ადამიანთა ყურადღებას მოკლებული ყველგან,ყოველთვის,რომელსაც სანატრელად გაუხდა ის მცირედი ,რაც
სხვებს აბადიათ-ბედნიერება. გულს
მტკენს ადამიანთა მოურიდებლობა ისევ ადამიანების მიმართ…
მე ვტირი,როდესაც წარმოვიდგენ,რომ სულ მალე ჩემს წერილს მიიღებ.ვიცი,რომ ძალიან,ძალიან გიყვარვარ,მაგრამ მე უფრო ძლიერ…არასოდეს დამალო შენი თავი ჩემს წინაშე.
ღმერთო!რა ახლოს ხარ,მაგრამ ამავდროულად რა შორს..განა
ჩვენი სიყვარული შენობას არ ჰგავს? შენობას,რომელშიც სამოთხე იმალება… “
7 ივლისის დილა
“ღამეც
კი შენს გარშემო ტრიალებს ჩემი ფიქრები, ჩემი უკვდავო სიყვარულო. იმის მოლოდინში, მოგვისმენს თუ არა ბედისწერა,მხიარული ფიქრებიც გამოერევა ხოლმე აქა-იქ,შემდეგ ისევ დარდით სავსე
…
მე ვცოცხლობ თითოეული ჩვენგანისთვის და მთლიანად-ჩვენთვის.
დიახ,მე გადავწყვიტე ვიხეტიალო ძალიან შორს მანამ,სანამ შენს
ხელთ ვარ და თავი ვიგრძნო სახლში ,სადაც
არ უნდა ვიყო,ოღონდ შენ იყო ჩემთან..შემიძლია ჩემი სული,შენში გახვეული ,სულების სამყაროს მივაბარო.დიახ,სამწუხაროდ ეს უნდა მოხდეს.
შენ
გადალახავ ყველა სიძნელეს,რაც უფრო მეტს გაიგებ ჩემი შენდამი ერთგულების შესახებ.არასოდეს არავინ დაეპატრონება ჩემს გულს შენს გარდა,არასოდეს!
ღმერთო,რატომ მივდივართ შორს იმისგან,რაც ასე ძლიერ გვიყვარს.რა საბრალოა ჩემი ცხოვრება..შენმა
სიყვარულმა გამხადა ყველაზე ბედნიერი და ამავე დროს ყველაზე უბედური.
ჩემს
ასაკში ადამინს მრავალფეროვნება სჭირდება და არა ცხოვრების ერთფეროვნება,მაგრამ განა ეს შესაძლებელია ჩვენს მდგომარეობაში?
დამშვიდდი და შემიყვარე დღეს.
რამხელა ლტოლვაა შენდამი მოძღვნილ ცრემლებში..ჩემო
ცხოვრებავ,ჩემო ყველაფერო…მშვიდობით.
გააგრძელე ჩემი სიყვარული და არასოდეს შეიტანო ეჭვი ჩემი გულის ერთგულებაში.
მუდამ
შენი
მუდამ
ჩემი
მუდამ
ჩვენი …
ლუდვიგი.”
Good morning, on 7 July
Even in bed my thoughts go out to you, my Immortal Beloved, here and there joyfully, then again sadly, awaiting from Fate, whether it will listen to us. I can only live, either altogether with you or not at all. Yes, I have determined to wander about for so long far away, until I can fly into your arms and call myself quite at home with you, can send my soul enveloped by yours into the realm of spirits - yes, I regret, it must be. You will get over it all the more as you know my faithfulness to you; never another one can own my heart, never - never! O God, why must one go away from what one loves so, and yet my life in W. as it is now is a miserable life. Your love made me the happiest and unhappiest at the same time. At my actual age I should need some continuity, sameness of life - can that exist under our circumstances? Angel, I just hear that the post goes out every day - and must close therefore, so that you get the L. at once. Be calm - love me -today - yesterday.
What longing in tears for you - You - my Life - my All - farewell. Oh, go on loving me - never misjudge the most faithful heart of your beloved.
Ever thine.
Ever mine.
Ever ours.
Beethoven's Immortal Beloved
After his death
in 1827, the following love letter was found amongst the personal papers of
Ludwig van Beethoven, penned by the composer over the course of two days in
July of 1812 while staying in Teplice. The letter's unnamed recipient —
Beethoven's "Immortal Beloved" — remains a mystery, and continues to
generate debate.
6 July, morning
My angel, my all, my own self - only a few words today, and that too with pencil (with yours) -only till tomorrow is my lodging definitely fixed. What abominable waste of time in such things -why this deep grief, where necessity speaks?
Can our love persist otherwise than through sacrifices, than by not demanding everything? Canst thou change it, that thou are not entirely mine, I not entirely thine? Oh, God, look into beautiful Nature and compose your mind to the inevitable. Love demands everything and is quite right, so it is for me with you, for you with me - only you forget so easily, that I must live for you and for me -were we quite united, you would notice this painful feeling as little as I should . . .
. . . We shall probably soon meet, even today I cannot communicate my remarks to you, which during these days I made about my life - were our hearts close together, I should probably not make any such remarks. My bosom is full, to tell you much -there are moments when I find that speech is nothing at all. Brighten up - remain my true and only treasure, my all, as I to you. The rest the gods must send, what must be for us and shall.
Your faithful
Ludwig
Monday evening, 6 July
You suffer, you, my dearest creature. Just now I perceive that letters must be posted first thing early. Mondays - Thursdays - the only days, when the post goes from here to K. You suffer -oh! Where I am, you are with me, with me and you, I shall arrange that I may live with you. What a life!
So! Without you - pursued by the kindness of the people here and there, whom I mean - to desire to earn just as little as they earn - humility of man towards men - it pains me - and when I regard myself in connection with the Universe, what I am, and what he is - whom one calls the greatest - and yet - there lies herein again the godlike of man.
My angel, my all, my own self - only a few words today, and that too with pencil (with yours) -only till tomorrow is my lodging definitely fixed. What abominable waste of time in such things -why this deep grief, where necessity speaks?
Can our love persist otherwise than through sacrifices, than by not demanding everything? Canst thou change it, that thou are not entirely mine, I not entirely thine? Oh, God, look into beautiful Nature and compose your mind to the inevitable. Love demands everything and is quite right, so it is for me with you, for you with me - only you forget so easily, that I must live for you and for me -were we quite united, you would notice this painful feeling as little as I should . . .
. . . We shall probably soon meet, even today I cannot communicate my remarks to you, which during these days I made about my life - were our hearts close together, I should probably not make any such remarks. My bosom is full, to tell you much -there are moments when I find that speech is nothing at all. Brighten up - remain my true and only treasure, my all, as I to you. The rest the gods must send, what must be for us and shall.
Your faithful
Ludwig
Monday evening, 6 July
You suffer, you, my dearest creature. Just now I perceive that letters must be posted first thing early. Mondays - Thursdays - the only days, when the post goes from here to K. You suffer -oh! Where I am, you are with me, with me and you, I shall arrange that I may live with you. What a life!
So! Without you - pursued by the kindness of the people here and there, whom I mean - to desire to earn just as little as they earn - humility of man towards men - it pains me - and when I regard myself in connection with the Universe, what I am, and what he is - whom one calls the greatest - and yet - there lies herein again the godlike of man.
I weep when I think you will probably only
receive on Saturday the first news from me - as you too love - yet I love you
stronger - but never hide yourself from me. Good night - as I am taking the
waters, I must go to bed. Oh God - so near! so far! Is it not a real building
of heaven, our Love - but as firm, too, as the citadel of heaven.
Good morning, on 7 July
Even in bed my thoughts go out to you, my Immortal Beloved, here and there joyfully, then again sadly, awaiting from Fate, whether it will listen to us. I can only live, either altogether with you or not at all. Yes, I have determined to wander about for so long far away, until I can fly into your arms and call myself quite at home with you, can send my soul enveloped by yours into the realm of spirits - yes, I regret, it must be. You will get over it all the more as you know my faithfulness to you; never another one can own my heart, never - never! O God, why must one go away from what one loves so, and yet my life in W. as it is now is a miserable life. Your love made me the happiest and unhappiest at the same time. At my actual age I should need some continuity, sameness of life - can that exist under our circumstances? Angel, I just hear that the post goes out every day - and must close therefore, so that you get the L. at once. Be calm - love me -today - yesterday.
What longing in tears for you - You - my Life - my All - farewell. Oh, go on loving me - never misjudge the most faithful heart of your beloved.
Ever thine.
Ever mine.
Ever ours.
No comments:
Post a Comment